Mont Saint Michel,
op vaste momenten van de dag
klinken in deze beroemde 3-lagige
Abdij al eeuwenlang de getijdegebeden
en gezangen van monniken.
Op de plek met het grootste
getijdenverschil van Europa
en drijfzandvorming rondom
hebben ze zich een thuis gemaakt
bij de bron.
De weg naar die bron
vraagt aanpassing
aan het veranderende
en soms woeste tij.
Ze is die moeite waard.
WIE ALS EEN GOD WIL LEVEN
HIER OP AARDE
Wie als een God wil leven hier op aarde,
Hij moet de weg van alle zaad
en zo vindt hij genade.
Hij gaat de weg van alle aardse dingen
hij leeft het lot met hart en ziel
van alle stervelingen.
Hij wordt aan zon en regen prijsgegeven
het kleinste zaad in weer en wind
moet sterven om te leven.
De mensen moeten sterven voor elkander
het kleinste zaad wordt levend brood
zo voedt de een de ander.
En zo heeft onze God zich ook gedragen
en zo is Hij het leven zelf
voor iedereen op aarde.
Eb en vloed
een beweging die doorgaat
terwijl mensen hun plannen maken
Zo ook de Getijden die dag in dag uit in kloosters en op andere plekken altijd doorgaan
terwijl mensen hun plannen maken.
Vaste vieringen van het leven, waaromheen de dag van de kloosterlingen haar invulling krijgt
Een relict van een vervlogen tijd?
Of levende praktijken die ons er aan herinnert
dat sommige dingen doorgaan
en wij passanten zijn
die voor een tijd mogen meedoen.
Deze website gaat over onze verhouding tot die grotere bewegingen van het leven en wil inspireren en helpen bezinnen op wat we zijn: deelhebbers aan een grotere realiteit die we slechts in fragmenten kunnen bevatten (al zeggen sommigen dat we alles kunnen)
Fragmenten dus, hier 'het hele plaatje' maar flarden, in de vorm van woorden, beelden, geluiden, geuren, rakingen die zijn als gammele bruggetjes die voortdurend dreigen in te storten. Bruggetjesvan ons naar datgene wat we - met een deftig maar ook weer typisch onmtoereikend mensenwoord - het transcendente noemen.
we moeten het er mee doen
Dat wij niet de getijden zijn
maar daar wel mee leven, altijd onderweg.
